Trasa nr 4: Lubinka – Szczepanowice – Dąbrówka Szczepanowska – Lubinka

Całkowity czas przejścia 2 godz. 40 minut

Wędrówkę rozpoczynamy na parkingu leśnym obok budynków nadleśnictwa w Lubince. Stąd udajemy się w dół drogą asfaltową w kierunku Szczepanowic. Niestety, nie ma tu chodnika, ani leśnych ścieżek, musimy więc zachować ostrożność, gdyż poruszamy się wzdłuż drogi powiatowej. Po około 25 minutach dochodzimy do cmentarza wojennego nr 194, którego projektantem był Heinrich Scholz. Na pomniku centralnym znajduje się inskrypcja o treści (tłum.): ”Dążyliśmy do waśni – znaleźliśmy pokój”. W 44 grobach pojedynczych pochowano tu 22 żołnierzy austro - węgierskich i 22 żołnierzy rosyjskich.

Ruszamy dalej drogą asfaltową. Po około 15 minutach marszu skręcamy w lewo w polną drogę i schodzimy w dół. Po 10 minutach dochodzimy do drogi asfaltowej koło kościoła parafialnego. Tu spotykamy zielony szlak turystyczny, który od tej pory będzie nam towarzyszył. W pobliżu tego miejsca znajduje się plac zabaw i ławeczki, gdzie można odpocząć, posilić się. Ruszamy za zielonym szlakiem w kierunku kościoła. Obecny kościół zbudowany w latach 1939 - 1948 to trójnawowa świątynia bazylikowa, murowana z cegły, bez wyraźnych cech stylowych. 

Trasa na początku prowadzi za drogą asfaltową,wznosząc się coraz wyżej. Kończą się zabudowania i dochodzimy do granicy lasu. Tu skręcamy w prawo leśna drogą. Nadal prowadzi nas zielony szlak turystyczny. Droga wiedzie w dół aż do przecinającej szlak rzeczki. Przechodzimy na drugą stronę i rozpoczynamy wędrówkę w górę. Wychodzimy z lasu i polną drogą zbliżamy się do zabudowań. Na rozwidleniu dróg opuszczamy zielony szlak i skręcamy w prawo. Dochodzimy do drogi asfaltowej i skręcamy w prawo. Naszym punktem orientacyjnym jest w tym miejscu dąb z kapliczką. Po kilku metrach dochodzimy do parkingu po prawej stronie i wchodzimy na cmentarz wojenny nr 193 w Dąbrówce Szczepanowskiej. Zabytkowy cmentarz z I wojny światowej został zaprojektowany przez Heinricha Scholza. Elementem centralnym jest kamienny pomnik z czterema tablicami inskrypcyjnymi o treści (tłum.): „Bohaterowie szturmowali to wzgórze bronione przez bohaterów; nieśmiertelna sława wieńczy zwycięzców” „Dla upamiętnienia zwycięskich walk o wyzwolenie Galicji z wrażej przemocy” „18 i 19 lutego 1915 roku krwawiły tutaj za swoja ojczyznę C. i K. 2 Tyrolski Cesarski Pułk Strzelców i C. i K. 14 Pułk Piechoty” „C. i K. 4 Tyrolski Cesarski Pułk Strzelców przełamał tutaj 2 do 3 maja 1915 r. w niepowstrzymanym natarciu rosyjskie umocnienia” Na cmentarzu zachowano oryginalne umocnienia i leje po pociskach. Na pomniku kwatery austro - węgierskiej znajduje się inskrypcja (tłum.): „Zgasły imiona nasze, lecz jaśnieją nasze czyny”. Na pomniku kwatery rosyjskiej inskrypcja o treści (tłum.): „Wspólna ojczyzna wzywa wszystkich poległych”. W 92 grobach zbiorowych i 73 pojedynczych pochowano tu 359 żołnierzy austro - węgierskich i 235 żołnierzy rosyjskich. Pokonanie tego odcinka drogi zajmie około 1 godziny i 10 minut.
E 20º52’19.10″   N 49º55’13.20″

Wracamy główną drogą asfaltową, spotykając po drodze zielony szlak. Po prawej stronie podziwiamy panoramę Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego. Następnie drogę zaczyna okalać las. Po 30 minutach, dochodzimy do wiaty turystycznej. Tu skręcamy w prawo i wchodzimy w leśna dróżkę. Po 5 minutach dochodzimy do cmentarza wojennego nr 192. To zabytkowy cmentarz z I wojny światowej. Zaprojektowany przez Gustava Rossmanna. Elementem centralnym jest neorenesansowa kaplica z tablicą inskrypcyjną o treści (tłum.): „Twardzi jak ta góra odpieraliśmy najeźdźców; teraz leżymy w wiernych objęciach ziemi, którą obroniliśmy”. W 57 grobach zbiorowych i 267 pojedynczych pochowano tu 457 żołnierzy austro-węgierskich i 218 żołnierzy rosyjskich.
E 20º53’31.50″ N 49º54’35.70″

Wracamy tą samą trasą, na asfaltową drogę i idziemy dalej. Mijamy skrzyżowanie i dochodzimy do cmentarza po prawej stronie. Cmentarz wojenny nr 191 – Lubcza – austriacki cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej wybudowany przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie i znajdujący się na terenie jego okręgu VI Tarnów. Leży na południowym stoku wzgórza Lubinka, nad lokalną drogą z Rychwałdu do Dąbrówki. Zaprojektowany przez Heinricha Scholza. Pomnik centralny stanowi wysoka kolumna z bloków piaskowca, wokół której znajduje się napis o treści (tłum.): „Nie zakłócajcie skargą szczęścia zaszczytnej śmierci. Nie myślcie o poległych i nie żałujcie naszego utraconego życia. Czcijcie wierność czynu i bądźcie wdzięczni za radość pokoju”. Poniżej zastosowano motyw antycznego hełmu. W 6 grobach zbiorowych pochowano tu 93 żołnierzy austro - węgierskich i 111 rosyjskich. Miejsce stanowi również świetny punkt widokowy. Przy dobrej pogodzie widzimy stąd Tatry, część Beskidu Sądeckiego i Beskidu Wyspowego oraz Pogórza Rożnowskiego. Idziemy dalej, dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy  w lewo. Dochodzimy do parkingu, z którego rozpoczęliśmy wędrówkę. Ten odcinek zajął nam około 10minut.