III Poznaj okolice wzgórza Lubinka

Ciekawe miejsca na trasie:
- kościół parafialny w Szczepanowicach,
- punkty widokowe na Szczepanowice, Isep, Beskidy, Gorce i Tatry,
- wieża widokowa z miejscem rekreacji w Dąbrówce Szczepanowskiej,
- cmentarz wojenny nr 193,
- cmentarz wojenny nr 192,
- cmentarz wojenny nr 191,
- stanica rowerowa w Lubince,
- parking i miejsce na ognisko przy Nadleśnictwie Gromnik,
- leśne, idealne do rekreacji drogi nadleśnictwa.

Dystans: około 12 km,
Czas przejścia: około 3 - 4 godziny,
Zbliżona suma podejść: ok 400m.

Link do mapki w oryginalnej rozdzielczości

Lubinka (412mnpm) - to niemal w całości zalesiony Szczyt w miejscowości o tej samej nazwie, górujący nad Szczepanowicami, Lubinką, Janowicami, Dąbrówką Szczepanowską i Pleśna. Wierzchołek zlokalizowany przy drodze pomiędzy cmentarzami wojennymi nr 192 i 191. Masyw Lubinki pamięta burzliwy okres I wojny światowej. O wzgórze toczyły się zaciekłe walki na początku maja 1915 roku, czego pozostałością oprócz nekropolii są zachowane do dziś linie okopów i leje po pociskach artyleryjskich.

Trasa wokół wzgórza Lubinka jest rekreacyjna. Zaplanowana została w taki sposób, by możliwie jak najczęściej wykorzystywać drogi leśne, unikając przy tym ruchliwych odcinków i powierzchni asfaltowych. Po dłuższych lub intensywnych opadach deszczu trasa może być trudna do przejścia, ze względu na strome odcinki leśne oraz występujące na wytyczonym szlaku cieki wodne.

Wycieczkę rozpoczynamy i kończymy na parkingu parafialnym w Szczepanowicach. W tym miejscu zachęcamy do zwrócenia uwagi na zabytkowy kościół (dziś Parafia pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi) (1). Budowę świątyni rozpoczęto w roku 1927 wg projektu Edwarda Okonia z Tarnowa. Kościół poświęcony został trzy lata po wojnie, konsekrowany dopiero w 1964r. To świątynia murowana z cegły, trójnawowa, bazylikowa o wysokości 42m (wieża z krzyżem). Wnętrza zdobi polichromia figuralna i ornamentalna z 1959r. oraz witraże z końca lat 80-tych. Kościół posiada trzy dzwony odlewane w Łodzi i Przemyślu.

Warto nadmienić, iż końcem XVI w. pierwszy drewniany kościół w tym miejscu był w posiadaniu kalwinów. Kolejne, stawiane były w latach 1596 i w 1816r. Ostatni z nich zniszczony został w 1915 roku wskutek ostrzału austriackiej artylerii.

Spod parkingu udajemy się w górę drogą asfaltową, oznakowaną zielonym szlakiem turystycznym PTTK (2). Po paru minutach marszu, oglądając się za siebie, możemy podziwiać panoramę na Szczepanowice z wieżą kościoła na pierwszym planie oraz Górę Św. Marcina nad Tarnowem (3). Droga asfaltowa kończy się pod lasem w miejscu, skąd rozpościera się widok na Isep i inne podwojnickie miejscowości (4). W naszym przewodniku nie schodzimy ze szlaku, zatem kierujemy się na wprost do lasu, trzymając się uważnie zielonych oznakowań, w tym strzałek (5). Spacerując leśnym traktem tracimy wysokość, schodząc do dna wąwozu, gdzie przekraczamy potok i udajemy się w lewo. Przed nami podejście do pierwszego rozwidlenia dróg (6), gdzie należy opuścić zielony szlak, kierując się na prawo. Od tego momentu aż do wyjścia z lasu nie zbaczamy z głównej drogi, trzymając się prawej strony (7). Na tym odcinku natkniemy się na kolejny ciek wodny, po przekroczeniu którego rozpocznie się podejście charakterystyczną, leśną serpentyną (8). W końcu powinniśmy dotrzeć na skraj lasu ze szlabanem (9), mijając po prawej stronie domostwa.

Wychodząc na drogę asfaltową, skręcamy w prawo na chodnik. Po przejściu kilkudziesięciu metrów dostrzeżemy po lewej stronie drogi kierunkowskaz na Winnicę Dąbrówka (10). Obierając ten kierunek, po chwili drogą asfaltową docieramy pod wieżę widokową w Dąbrówce Szczepanowskiej (11) i boisko przy byłej szkole podstawowej.

Wieża oddana została do użytku końcem 2018 roku. Ta szesnastometrowa, drewniana konstrukcja składa się z pięciu kondygnacji, na których powstały tarasy widokowe. Wzdłuż wieży zamontowano lampy fotowoltaiczne, nadające porą nocną budowli niepowtarzalnego w regionie wyglądu. Z poszczególnych kondygnacji możemy podziwiać widoki na północ i północny – wschód regionu, głównie na Tarnów, Wojnicz, dolinę Dunajca, wzgórza Beskidu Wyspowego, a nawet odległe Tatry.

Kolejnym miejscem zasługującym na uwagę jest pobliski cmentarz wojenny nr 193. Spod wieży wracamy się do drogi głównej i odbijamy w prawo. Po przejściu niespełna 300 metrów po lewej stronie odchodzi szutrowa droga do cmentarza (12).

Cmentarz wojenny (13) wyróżnia się na tle innych nekropolii pod kilkoma względami. Już z oddali uwagę przyciąga monumentalny pylon, w ścianach którego umieszczone zostały inskrypcje w języku niemieckim. Wspominają one austriackich bohaterów z 2. Tyrolskiego Cesarskiego Pułku Strzelców i 14. i 59. Pułku Piechoty, którzy z 2 na 3 maja 1915r. przełamali rosyjską linie obrony. Po prawej stronie szutrowej drogi, w lesie przy cmentarzu można napotkać sporych rozmiarów leje po wybuchach pocisków artyleryjskich. Po drugiej stronie zaś odtworzony został fragment okopów (14). Schodząc w dół, po kilkudziesięciu metrach po lewej stronie w lesie odbija ścieżka prowadząca do kwatery rosyjskiej z centralnym krzyżem lotaryńskim (15). Na cmentarzu w Dąbrówce Szczepanowskiej w 92 grobach masowych i 73 pojedynczych pochowano 359 cesarsko-królewskich żołnierzy i 235 z armii rosyjskiej.

Spod kwatery rosyjskiej udajemy się leśną drogą w dół na parking przy zachowanym fragmencie ogrodzenia cmentarza (16). Po przejściu 150m drogą gminną dochodzimy do skrzyżowania (17). Skręcamy w prawo. Przez kilka minut marszu będziemy mieć sposobność podziwiać widoki na południowy – zachód (18). Tracąc wysokość, docieramy do polnej drogi (19), która prowadzi nas w stronę lasu. Przed samym wejściem do lasu należy pokonać krótki odcinek przez łąkę, trzymając się prawej strony (20). Od teraz, w lesie spacerujemy głównym traktem, którym dotrzemy do szerokiej drogi (21), prowadzącej w dół do potoku. Po jego przekroczeniu należy skręcić w lewo (22). Po krótkim, niewymagającym podejściu napotykamy leśną przecinkę - wygodną, utwardzoną drogę (23) należącą do Nadleśnictwa Gromnik. Od tego momentu powoli osiągamy wysokość, podchodząc pod szczyt Lubinki. W jego pobliżu dostrzeżemy cmentarz wojenny nr 192 (24).

Nekropolia wg projektu Gustava Rossmanna jest jedną z najbardziej okazałych w gminie Pleśna i powiecie tarnowskim. Na 3444 m2 w 57 grobach masowych i 267 pojedynczych spoczywa 457 żołnierzy austro-węgierskich i 218 rosyjskich, poległych głównie 2 maja 1915 r. Już z daleka uwagę przykuwa wybudowana w centrum neorenesansowa, siedemnastometrowa kaplica.

Droga nadleśnictwa kończy się przy szlabanie i parkingu z wiatą turystyczną, jako dogodnym miejscem na odpoczynek (25). Parking wychodzi na drogę gminną, którą udajemy się ku dołowi, w prawo (26). Spacerując szczytem wzniesienia, skręcamy w lewo, by po kilkudziesięciu metrach dotrzeć do znajdującego się tuż przy drodze cmentarza wojennego nr 191 (27).

To jeden z najbardziej oryginalnych cmentarzy VI Okręgu. Zaprojektowany przez Heinricha Scholza wyróżnia się centralnie usytuowaną, niespełna dziesięciometrową kolumną zwieńczoną kwadratową płytą, pod którą umieszczone są cztery konsole z kamiennymi stylizowanymi wieńcami z liści dębu oraz sześcioma betonowymi, trójdzielnymi nagrobkami. Na przedniej ścianie kolumny umieszczona została płaskorzeźba w postaci hełmu antycznego wojownika. Na cmentarzu spoczywa 93 żołnierzy z armii austro-węgierskiej i 111 z armii rosyjskiej, poległych w dniach 2-4 maja 1915 r.

Po przejściu 250m drogą asfaltową docieramy pod remizę OSP Lubinka i stanicę rowerową (29), oddaną do użytku w 2018r. Teren jest ogrodzony, ale na stałe otwarty dla turystów, którzy mogą skorzystać tu z ławeczek, wiaty, toalety i stacji naprawy rowerów. Po drugiej stronie drogi w oczy rzuca się dawna remiza tutejszej jednostki z charakterystyczną strażnicą (28). Przed nami 800 metrów spaceru poboczem dróg asfaltowych do skrzyżowania ze znajdującą się po lewej stronie drogą leśną nr 21 (31).

Pokonując ten mało interesujący i niebezpieczny (ruchliwa droga powiatowa) odcinek, można zatrzymać się na parkingu Nadleśnictwa Gromnik (30) i skorzystać z tamtejszego miejsca na ognisko. Leśnicy zezwalają indywidualnym turystom na skorzystanie z suszu przy leśniczówce, jednakże warto wcześniej o tym poinformować (tel. +48 694 477 558).

Wspomniana wyżej utwardzona droga leśna to 2,5km rekreacyjnego spaceru w ciszy i kontakcie z przyrodą (32). Po przejściu obok szlabanu (33), lasem docieramy do znanego już nam punktu widokowego (34) przy zielonym szlaku. Stąd, pozostaje nam już drogą asfaltową zejść na parking parafialny w Szczepanowicach.

Opracowanie trasy: Małgorzata Hajduga, Sebastian Smoleń
Zdjęcia i opis: Sebastian Smoleń